جواب: خير، قضيه از اين قرار بوده كه مادر مريم (س) با توجه به اطلاعاتى كه داشت مبنى بر اين كه از نسل او پيامبرى خواهد آمد، نذر كرده بوده چون وضع حمل كرد، فرزندش را به عنوان خدمت گذار بيت المقدس در خدمت اوامر الهى قرار دهد، قرآن مى فرمايد: «اذْ قَالَتِ امْرَأَةُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ»؛ «1» آن گاه كه همسر عمران گفت: پروردگارا! من نذر كرده ام كه آنچه در شكم دارم از زير فرمان من آزاد باشد و تحت فرمان تو قرار گيرد، پس از من قبول بفرما، كه تو شنواى تقاضاى بندگانت هستى و مى دانى چگونه او را تربيت بفرمائى. جناب عمران يعنى پدر حضرت مريم (س)، خودشان پيامبر نبودند ولى به پيامبران بنى اسرائيل وصل مى شوند، اين ها متوجه بودند بايد از نسل آن ها پيغمبرى بيايد. همسر عمران فكر مى كرد همين نوزادى را كه باردار است همان پيامبر خداست. لذا به اين اميد نذر مى كند براى اين كه فرزندش خوب تربيت شود او را به بيت المقدس بسپارد، به اين اميد كه آن فرزند پسر است و امكان تربيت او در بيت المقدس فراهم است. اما وقتى كودك به دنيا آمد متوجه شد دختر است، فكر كرد تمام نقشه هايش به هم خورده لذا گفت: «رَبِّ إِنِّي وَضَعْتُهَا أُنثَى»؛ خدايا! من دختر به دنيا آوردم. خداوند مى فرمايد: «وَاللّهُ أَعْلَمُ بِمَا وَضَعَتْ»؛ و خدا به آنچه او متولد كرد آگاه است «وَلَيْسَ الذَّكَرُ كَالأُنثَى»؛ و آگاه است كه زن و مرد مساوى نيستند ولى خبرى كه به شما داده شده