صفحه ٧٥

است تا حضرت حق كه جامعِ جميع صفات عاليه است به عنوان ميزبان، صفات خود را به بنده اش كه ميهمانى او را پذيرفته، بدهد، زيرا ميزبانِ كريم از آنچه دارد بهترين را به ميهمان خود مى دهد و در اين رابطه روزه دار در ماه رمضان مفتخر به صفات الهى مى گردد.
ماه رمضان، ماه ميهمانى خدا ناميده شده چون انسان با رعايت آداب اين ماه به درجه اى نايل مى شود كه به عنوان ميهمان خدا، هم نشين خدا مى گردد. زيرا حائلِ بين انسان و خدا نفس امّاره ى اوست كه با تزكيه هاى مطرح شده در اين ماه اين مانع إن شاءالله برطرف مى شود. آيت الله جوادى «حفظه الله» مى فرمايند: شهر رمضان را شهرالله ناميد، اگر انسان در شهرالله به لقاءالله نرسد به باطن روزه نرسيده است، بلكه روزه اى در سطح طبيعت گرفته است. «1» رسول خدا (ص) در ادامه مى فرمايند: «وَ جُعِلْتُمْ فيهِ مِنْ اهْلِ كَرامَةِ اللّهِ» «2» شما را در اين ماه از اهل كرامت الهى قرار داده است. كرامت، مقابل دنائت است. گفته مى شود اهل دنيا، اهل دنائت اند. «كريم» كسى است كه خود را بالاتر از دنيا قرار داده. حضرت اميرالمؤمنين (ع) مى فرمايند: خدا، پيامبر (ص) را در اين دنيا كريم كرد كه آلوده به دنيا نشود. شما در قرآن داريد «انَّ اكْرَمَكُمْ عِنْدَاللهِ اتْقاكُمْ» «3» بزرگوارترين شما نزد خدا متقى ترين شما است. يعنى؛ هركس از شما متقى تر است، كريم تر