براى ملّتى كه مى فهمد روح چگونه با گرسنگى به تعالى مى رسد مطلوب است، زيرا زمينه ى انس جامعه و افراد را در انس با خدا فراهم مى كند، اميدوارم در ما نيز استقبال از روزه و گرسنگى ظهور كند.
هركس تجربه كرده است كه پرخورى و سيرى چه اندازه روح را تاريك مى كند و ميل دورى از گناه را در انسان ضعيف مى نمايد تا آن جايى كه بزرگى مى فرمايد: «هرگز نشد سير شوم و معصيتى مرتكب نشوم يا قصد معصيت نكنم.» به همين جهت بايد قلب را دائماً بيدار نگه داشت و اين با روزه دارى محقق مى شود، اگر از گرسنگى و تشنگى كه در روزه دارى پيش مى آيد استقبال كنيد متوجه مى شويد كه روزه انسان را تا كجا جلو مى برد و چگونه به راحتى شرايط نجوا با خدا در انسان ظهور مى كند، اين يكى از معجزات روزه است. در جوابِ ظهور چنين حالتى است كه اولياء دين به ما توصيه مى فرمايند: در دل شب هاى ماه رمضان با خدا مناجات كنيد، دعاى سحر و دعاى ابوحمزه، قصه ى طلبِ پروازى است كه روزه دارى به وجود مى آورد. وقتى از روزه دارى استقبال كرديد نه تنها در شما طلبِ پرواز ظهور مى كند بلكه إن شاءالله كم كم بال هم مى زنيد و پرواز مى كنيد و نتايج آن بال زدن آن حالاتى است كه تنها بين شما مى ماند و خداوند.
خداوند إن شاءالله به من و شما كمك كند تا بتوانيم در ماه رمضان مان با اميدوارى زياد به رحمت واسعه ى او، از «خود» فانى و به نور او «باقى» گرديم.
«والسلام عليكم و رحمةالله و بركاته»