معارف بوک

همان طور كه بر اولياء الهى و مؤمنانِ قبل از شما اين راه را گشودم، به اميد آن كه به مقام تقوا برسيد. مى فرمايد: اين روزه دارى را براى مؤمنينى كه در گذشته بوده اند نگاشتم و اگر آن ها به جايى رسيدند و مقام تقوا را درك كردند، به جهت همين روزه دارى بود. پس به هر كس چنين تكليفى نمى كند، بايد انسان ها به درجه اى برسند كه شايسته ى خطاب «يا ايُّهَا الَّذينَ آمَنوا» باشند تا بتوانند به وادى روزه دارى راه يابند و در مسير محمد (ص) و ياران آن حضرت قرار گيرند، آن هايى كه روزه دارى را جزء زندگى خود قرار دادند.
رسول خدا (ص) تمام سه ماه رجب و شعبان و رمضان را روزه دار بودند. ام سلمه مى گويد: «أَنَّ النَّبِيَّ (ص) لَمْ يَكُنْ يَصُومُ مِنَ السَّنَةِ شَهْراً تَامّاً إِلَّا شَعْبَانَ يَصِلُ بِهِ رَمَضَان» «1» رسول خدا (ص) در هيچ ماهى تا پايان ماه روزه نمى گرفت مگر ماه شعبان كه آن را به ماه رمضان متّصل مى كرد. و مى فرمودند: مردم از ماه شعبان كه بين دو ماه رجب و رمضان است غفلت مى كنند. زيرا عموماً مومنين نسبت به روزه ى ماه رجب حساس بوده اند.
وقتى ملّتى توانست با گرسنگى زندگى كند نه تنها از حاكميت نفس امّاره در امور فردى اش آزاد مى شود، از حاكميت نظام هاى سياسىِ شرك آلود نيز نجات مى يابد. خداوند رسول خدا (ص) و ياران او را در شعب ابيطالب گرسنه نگه داشت تا آن شوند كه شدند، آنچنان گرسنه بودند كه يك تكه پوستِ خشكيده ى شتر را مى گذاشتند در آب بماند تا كمى از رمقش به آب سرايت كند و بعد آن آب را مى نوشيدند. اين گرسنگى