چگونه مى توان به نماز مورد نظر نزديك تر بود؟ زيرا زمينه ى ياد و حضور خدا در اين ماه فراهم تر است.
ما در ماه رمضان چون خود را به زحمت هاى بى جا گرفتار مى كنيم، آن طور كه بايد و شايد روزه نمى گيريم، با خيالات واهى و خوردن غذاى اضافى از نتايج روزه مى كاهيم. خيالات واهى روح و روان و قلب ما را خسته مى كنند؛ گوش دادن هاى بى جا و نگاه كردن هاى بى جا جهت روح را كه با روزه دارى مى تواند به سوى حقايق عاليه سير كند، منحرف مى نمايد و نمى توانيم نفس ناطقه ى خود را از كوچه هاى تاريك دنيا بيرون بياوريم و طعم گواراى حقايق معنوى را به آن بچشانيم.
بى احتياطى در غذاخوردن نتايج روزه ى ما را كم مى كند و شوق ادامه روزه دارى را از بين مى برد. در غذا خوردن بايد كاملًا مواظب باشيم؛ يك غذاى مفيدِ متوسط بخوريم. آرى كم خوردن، نفس را پريشان مى كند و روحيه ى نظر به عالم غيب را از آن مى ستاند ولى زيادخوردن هم موجب مى شود نفس انسان تا عصرِ همان روز مشغول هضم غذاهايى باشد كه در سحر خورده است، پس چه موقع اين نفس به سوى عالم قدس سير كند؟! بر همين اساس است كه كنترل غذاى ماه رمضان كار سختى است، چه در افطار و چه در سحر. شايد يكى از دعاهايى كه بايد در حق همديگر بكنيم، تعادل در غذاخوردن در ماه رمضان است؛ اگر زياد بخوريد از يك جهت عقب مى افتيد، كم هم بخوريد يك طورِ ديگر نفس انسان مضطرب مى شود. مهم آن است كه كارى بكنيم تا نفس ناطقه ى انسان به بدنش مشغول نشود، ممكن است در ماه رمضان مدتى كه روزه گرفتيد،