صفحه ١٥٦

و در رؤياها اهل البيت (ع) را ملاقات كنيم؟ آيت الله بهجت «رضوان الله تعالى عليه» همه ى اين ها را در اين جمله جواب مى دهند: «گناه نكنيد!» اگر اراده كنيد دستور ايشان را عمل كنيد، خدا مى داند آنچه به اولياء بزرگ رسيده است- كه عبارت باشد از احساس حضور حق- به شما هم مى رسد. اگر بخواهيم گناه نكنيم، بايد نگهبان خود باشيم، اگر بخواهيم نگهبان خود باشيم، بايد تمركز كنيم، اگر بخواهيم متمركز باشيم، بايد فكر كنيم، اگر بخواهيم به واقع فكر داشته باشيم، بايد متوجه حضور حق باشيم و غير از اين هم راهى نيست.
ما مى توانيم به يارى خدا گناه نكنيم و اگر بتوانيم گناه نكنيم، خوابمان، خواب نورانى، بيداريمان بيدارى نورانى و روحمان، روح رحمانى مى شود و نعره ى مستانه ى مراوده با حق، سر مى دهيم. راهش خيلى آسان است. البته در ابتدا اگر بخواهيم همين طورى گناه نكنيم ممكن نيست، امّا راهش اين است كه احساس حضور حق را با تمركز و تفكر در خودمان ايجاد نماييم تا اعضاء و جوارح ما مؤدّب شوند. يك نفر خدمت آيت الله بهجت «رضوان الله تعالى عليه» عرض مى كند: «آقا مى خواهيم كه گناه نكنيم امّا نمى شود». ايشان فرموده اند: «روغنْ چراغ كم است»- روغن چراغ؛ يعنى معرفت به خداى حى و حاضر- معرفت به خدا يعنى حق را حاضرديدن، پس بايد حق را حى و حاضر بدانيم و بعد به حى و حاضربودن حق توجّه كنيم، آنگاه گناه نمى كنيم. چه اشكالى دارد كه شما نصف شب بلند شويد و به تأمّل و تفكر فرو رويد، در خود تأمل كنيد، به آسمان پرستاره نظر كنيد، و اين آيه را تكرار كنيد كه خداوند مى فرمايد: «وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَالْأَرْضَ