معارف بوک

نداشته باشد، اگر سخنى را از گوينده اى نفهميد با او مخالفت نكند و گفته ى كسى را كه از خدا قاطعانه سخن مى گويد بشنود.
وقتى انسان در چنين عالَمى كه روايت فوق متذكر آن است قرار گرفت، در عالَم «ورع» وارد شده و نتيجه اى نصيب او مى شود كه همه ى اسلام براى تحقق آن نتيجه آمده است. رسول خدا (ص) مى فرمايند: «مَن لَقَي اللّهَ سُبْحانَهُ وَرعاً أعْطاهُ اللّهُ ثَوابَ الإسلام كُلّه» «1» هركس در حالى كه داراى ملكه ى «ورع» است، خدا را ملاقات كند خداوند ثواب تمامى اسلام را به او عطا مى فرمايد. به همين جهت حضرت صادق (ع) مى فرمايند: «عَلَيْكُمْ بِالْوَرَعِ فَإِنَّهُ لَا يُنَالُ مَا عِنْدَ اللَّهِ إِلَّا بِالْوَرَع» «2» بر شما باد كه «ورع» پيشه كنيد زيرا به دست نمى آيد آنچه نزد خدا است مگر از طريق «ورع».
اين يك قاعده است كه با «تمركز» بر پاكى ها و نظر به عالم معنويت و دورى از گناه، آرام آرام ملكه ى وَرع در جان انسان ظهور مى كند. «ورع» بالاتر از تقواست و حالتى از حذر است كه اگر در انسان شكل گرفت او را بسيار محتاط مى نمايد تا آنجا كه نه تنها از گناه كه حتى از شبهه هم بيمناك و فرارى است و حريمى را در اطراف خود ايجاد مى كند كه روايات در وصف آن به سپر نام برده اند و اميرالمؤمنين (ع) در اين رابطه مى فرمايند: «الْوَرَعُ جُنَّةٌ مِنَ السَّيِّئَات» «3» ورع همچون سپر است در مقابل