معارف بوک

«وَاَسْتَغْفِرُكَ مِنْ كُلِ لَذَّة بِغَيْرِ ذِكْرِكَ وَمِنْ كُلِ راحَة بِغَيْرِ اُنْسِكَ وَمِنْ كُلِ سُروُر بِغَيْرِ قُرْبِكَ»(142).
اى خدا، از اينكه از چيزى غير از ياد تو لذت ببرم آمرزش مى‌طلبم و از هر راحتى جز انس با تو و از هر نشاط و سرورى جز مقام قرب تو طلب مغفرت مى‌كنم.
اينان در ذكر او چه يافته‌اند كه چنين بى اعتنا به ديگر لذايذ شده‌اند؟
پاسخ اين سؤال را از آيه «فاذكرونى اذكركم» مى‌توان دريافت و در حديث معراج نيز به صورت روشن ترى بيان فرمود:
«اَنْظُرُ اِلَيْهمْ كُلَ يَوْم سَبْعينَ مَرَةً».
اين در واقع همان چيزى است كه آنان در ذكر خدا يافته‌اند: توجه محبوب به آنها. رزقنا اللّه و اياكم انشاءا....
اَللهُمَ اجْعَل لِسانَنَا بِذِكْرِكَ لَهِجاً وَقَلْبَنا بِحُبّكَ مُتَيِّماً وَمَنْ عَلَيْنا بِحُسْنِ اِجابَتِكَ.(143) 
بار خدايا! زبان ما را به ذكرت گويا ساز و دلمان را از عشق و محبتت بى تاب گردان، و منّت نه بر ما به حسن اجابتت.