معارف بوک

اگر امام زمان (عليه السلام) تشريف آوردند، آنچه به ما دستور مى‌دهند، بدون چون و چرا، پذيرا باشيم؛ آماده باشيم كه در خدمت آن حضرت از مال و جان و همه دلبستگى هاى خود بگذريم و همه را در اختيار ايشان قرار دهيم. آيا اين گونه هستيم؟ چنين آمادگى را در خود مى‌بينيم؟
اصحاب معاويه در راه باطل از همه چيز مى‌گذشتند، ولى اصحاب حضرت على(عليه السلام) هميشه از زيركار شانه خالى مى‌كردند؛ وقتى جنگى پيش مى‌آمد به بهانه سردى هوا يا گرمى آن از معركه مى‌گريختند(خدا نكند كه ما اينگونه باشيم) تا آنجا كه در نهج البلاغه آمده است «واللّه لوددت ان معاوية ....» بخدا قسم دوست داشتم معاويه با من معامله كند بدين صورت كه بيست نفر از شماها را بگيرد و يك نفر از اصحاب خود را به من بدهد!
در يكى از دعاهاى شبهاى ماه رمضان مى‌خوانيم:
«وَ قَتْلا في سَبيلِكَ فَوَفِّقْ لَنَا» ؛
بار خدايا، شهادت در راه خودت را نصيب ما بفرما
بايد چنان خود را بسازيم كه از كشته شدن در راه خدا هراسى نداشته باشيم، بلكه طالب آن باشيم، بايد از خدا بخواهيم كه نيتى خالص به ما عطا كند، صادقانه و خالصانه با او صحبت كنيم و واقعا از او بخواهيم كه ما را آنچنان قرار دهد كه حيات و ممات ما مورد رضاى او و امام زمان(عليه السلام) باشد. بايد از او بخواهيم كه ما را از ياوران آن حضرت قرار دهد؛ به ما توفيق دهد كه آنچه خشنودى آن حضرت را فراهم مى‌كند، انجام دهيم و آنچه را نمى‌دانيم به ما بفهماند.