است و اگر خوب دقت كنيم خواهيم ديد كه در همه موارد اختلاف و تفرقه مى‌توانيم تا حدود زيادى راه صحيح را برگزينيم و آنچه را كه موجب رضاى خدا و امام زمان(عليه السلام) است، برگزينيم در عين حال از فيض بسيار بزرگى محروميم. در اين زمان، مشكلات گوناگونى از داخل و خارج عرصه را بر ما تنگ كرده است؛ از يك سو، بين خود دچار اختلاف شده ايم و از سوى ديگر، شرق و غرب با ما سر مخالفت دارند. هيچ طائفه و مكتبى به اندازه تشيع در غربت نيست. همه مكتب ها و مسلكها يا به شرق وابسته‌اند و يا به غرب؛ در اين ميان، تنها شيعه است كه دل به رهبر و مولاى خود بسته است و به اميد ظهور اوست. حال بايد ببينيم كه امام زمان(عليه السلام) چه كارى را دوست دارد و چه رفتارى را از ما مى‌پسندد.
از جمله اعتقادات ما اين است كه امام عصر(عليه السلام) از كارهاى امّت، بويژه شيعيانش، آگاه است. در كتب روايى ما بابى تحت عنوان «باب عرض الاعمال» وجود دارد. روايات زيادى در اين باب گردآورى شده كه مضمون آنها اين است كه كارهاى مؤمنين هفتگى (و طبق برخى روايات روزانه) به اطلاع امام زمان(عليه السلام) مى‌رسد. و در شب «قدر» تمام مقّدرات مردم به حضرت ارايه مى‌شود. امام واسطه فيض بين خدا و خلق هستند و فيوضات الهى از مجراى ايشان به مردم مى‌رسد. آيا وقتى از اعمال ما مطلع مى‌شود خاطر شريفش مكدّر نمى‌شود؟ بايد كارى كنيم كه وقتى نامه عمل ما را مى‌بيند خوشحال شود، نه اينكه خداى ناكرده بفرمايد من چنين شيعه اى نمى‌خواهم.
بسيارى از كارها كه، مورد رضايت آن حضرت است، ما بدانها عمل
بر درگاه دوست
شرح فرازهایى از دعاى افتتاح