سال بار عام مى‌دادند و همه مردم را به حضور مى‌پذيرفتند، نه هر روز و هرساعت و در هر مكان؛ اما درهاى رحمت الهى هميشه به روى طالبان فيض او باز است، هرگاه او را بخوانند پاسخ مى‌شنوند.
امام سجاد(عليه السلام) در مناجات با خدا مى‌گويد:
«نامَتِ الْعُيُونُ وَ عَلَتِ(79) النَّجُومُ وَ اَنْتَ الْمَلِكُ الْحَىُّ الْقَيُّوم غَلَّقَتِ الْمُلُوكُ اَبْوَابُها وَ اَقَامَتْ عَلَيْهَا حُرَّاسُها و بَابُكَ مَفْتُوحٌ لِلسَّائِلينَ جئتُكَ لِتَنْظُرَ اِلَىَّ بِرَحْمَتِكَ يَا اَرْحَمَ الرَّاحمِينَ»(80)
چشمها خفته‌اند و ستارگان بر فراز و تو پادشاه زنده و توانايى همه پادشاهان دربهاى قصرهاى خود را بسته و بر آنها پاسبانان گمارده‌اند؛ اما در (رحمت) تو به روى سؤال كنندگان باز است. آمده ام تا به ديده رحمت به من بنگرى، اى مهربانترين مهربانان.
در برخى دعاها مى‌خوانيم: «پروردگارا، اكنون زمانى است كه هر عاشقى با معشوق خود خلوت كرده و به راز دل مشغول است» كسانى هم كه سرى خالى از عشق دارند، خفته‌اند؛ حيوانات نيز خموش و خواب‌اند، همه درها بسته است، اما درهاى جود و كرم تو گشوده است. هيچ دربانى مانع از ورود به بارگه فيض تو نمى‌گردد. هر كه تو را بخواهد مى‌خواندت و تو او را پذيرايى. نه تنها اين، بلكه تو خود از بندگان بى مقدارت دعوت مى‌نمايى و آنان را به سوى خود مى‌خوانى و نداى «هَلْ مِنْ تائب » تو پيوسته بلند است؛ آيا كسى هست كه از كار زشت خود پشيمان باشد و قصد
بر درگاه دوست
شرح فرازهایى از دعاى افتتاح