برنامه‌ریزی در تولید، «تزرعون سَبْعَ سِنِینَ» و صرفه جویی و ذخیره‌سازی، «فَذَرُوه... الا قلیلاً» یك ضرورت است. (در حالی كه جوامع بدون توجّه به این مراحل فقط مصرف می‌كنند.)
برنامه‌ریزی و آینده‌نگری، منافاتی با توكّل و تسلیم در برابر امر خدا ندارد.
«فذروه فی سنبله» (با تدبیر، به استقبال تقدیر برویم.)
9- عبرت گرفتن از ناکامی‌ها
هر تلخی‌ای بد نیست. همین قحطی مقدّمه‌ی حاكمیّت یوسف شد وهمچنین مقدّمه صرفه‌جویی وكار بیشتر در میان مردم گشت. «تزرعون، فذروه، الاّ قلیلا»
10-كوشش و تلاش برای فردای بهتر
به هنگام مناسب بودن شرایط حداكثر بهره‌برداری را باید نمود. «تزرعون...»
امروز باید برای فردای بهتر كوشش كرد. «تزرعون... ثمّ یأتی من بعد ذلك»
11- مشكلات شخصی مانع انجام وظیفه نشود
برای نجات جامعه بایستی از مشكلات شخصی چشم پوشید. (یوسف از زندانی بودن خود كه مسئله‌ی شخصی است، سخنی نگفت، بلكه به فكر حلّ مشكل مردم بود) «قال تزرعون...»
12- صرفه‌جویی و پرهیز از اسراف
صرفه‌جویی امروز، خودكفایی فردا واسراف امروز، نیازمند شدن فردا را بدنبال دارد. «قلیلاً ممّا تأكلون»
ثُمَّ یَأْتِی مِن بَعْدِ ذَ لِكَ سَبْعٌ شِدَادٌ یَأْكُلْنَ مَا قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ إِلَّا قَلِیلاً مِّمَّا تُحْصِنُونَ«48»
«سپس بعد از آن، هفت سال سخت می‌آید كه مردم آنچه را برایشان از پیش ذخیره كرده‌اید خواهند خورد جز اندكی كه (برای بذر) حفظ می‌كنید.»