وَ مَا تَسْئَلُهُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌ لِّلْعَالَمِینَ«104»
«و تو بر این (وظیفه‌ی ارشاد) پاداشی از آنان نمی‌خواهی. آن (رسالت و قرآن) جز تذكر و پندی برای جهانیان نیست.»
1- توقع نداشتن از مردم
پیامبر اسلام نیز همانند سایر پیامبران، هرگز از مردم در قبال هدایت آنان پاداشی درخواست نكرد. زیرا توقع داشتن از مردم، پذیرش دعوت را سنگین می‌كند. در سوره طور آیه 40 می‌خوانیم: «ام تسئلهم اجراً فهم من مغرمٍ مثقلون» مگر از مردم مزدی درخواست كردی تا پرداخت آن برایشان سنگین باشد؟ اگر در آیه دیگر می‌بینیم كه مزد رسالت را مودّت اهل قربی می‌داند، «الاّ المودّة فی القرُبی»(106) برای آن است كه پیروی و تبعیّت اهل‌بیت، برای خود مردم سودمند است نه پیامبر، زیرا در جای دیگر می‌خوانیم: «قل ما سئلتكم من اجر فهو لكم»(107) آری كسی كه اهل‌بیت را دوست دارد از آنان اطاعت می‌كند واطاعت از آنان اطاعت از پیامبر و خداست.
2- اگر اكثریت حمایت نكردند مأیوس نشویم
ایمان نیاوردن گروهی از مردم، حتّی اكثریّت آنان در یك زمان و مكان نباید مبلغان دینی را دلسرد كرده و مأیوس نماید. اگر در منطقه‌ای از زمین گروهی ایمان نیاوردند، در جای دیگر تبلیغ نمایند. «للعالمین»
3- غافل نشدن از احكام الهی
معارف قرآن و احكام آن حقایقی است كه باید آنرا فرا گرفت و همواره به خاطر داشت. زیرا «ذكر» به علم ومعرفتی گفته می‌شود كه در ذهن حاضر باشد واز آن غفلت نشود.