كرده ايم بيايند و اين كارها را انجام بدهند تا يك وقت خداى ناكرده، مسافرها توى خيابان ها روى زمين نمانند و كالاها از كرانه هاى خليج فارس به سواحل درياى خزر نرسند.
يكى از اشكالات عمده و بسيار خطرناك فرهنگى ما، افراط و تفريط است و به يك معنى «فمينيسم» زدگى ما است. روزگارى بر خلاف آموزه هاى اسلام زنان را براى هيچ كارى شايسته نمى دانيم، و زمانى ديگر چنان عرصه را براى آزادى هاى از نوع پيشرو و آوانگارد باز مى گذاريم كه به طرفه العينى مقام بسيار مهم جهانى مصرف لوازم آرايش و جراحى پلاستيك بينى و ... را به دست مى آوريم! گاهى خواهر و برادر را در خيابان به جرم اين كه كنار هم راه مى روند، مى گيريم، تا بيايند ثابت كنند محرم هستند، و گاهى چنان مرزهاى محرم و نامحرم را از ميان برمى داريم كه خدا را شكر همه اهالى كشور خواهر و برادر يكديگر مى شوند. گاه براى قبول شدن دختران در دانشگاه ها كه خود بهتر از هركسى به محصولات نهايى آنها واقفيم، جشن مى گيريم و گاه از بالا رفتن توقعات بى معنى و ميل به مصرف زدگى و بى ميلى جوانان به ازدواج سخن مى گوييم؛ زيرا به كلى از اصولى كه دين جهت تعريف زن و مرد در اختيار ما گذارده غافليم.
شما خوب مى دانيد در جامعه اى كه از بى كارى در سطح گسترده، در رنج است، گرايش خانم ها به كارهاى سخت و دشوارِ مردان، نه تنها فضيلت نيست بلكه به شدت هشداردهنده است. به شكلى كاملًا واكنشى و عصبى، كارهايى را كه ظاهراً انجام آن ها توسط زنان ناممكن به نظر مى رسند، به عنوان جلوه هاى اصلى «آزادى زنان»