زندگى، انسان را گرفتار تجمل مى كنند، در طرف مثبت زندگى هم نقش زنان در به وجودآوردن شرايطى كه در عين «سادگى»، همراه با آراستگى و صفا باشد، نقش به سزايى دارند. در حالى كه آقايان در زمان مجردى، سادگى را با بى قيدى در لباس و در ظاهر يكى مى گيرند. به عبارت ديگر بسيار كم اند مردانى كه بتوانند سادگى را با آراستگى همراه كنند.
شما از منظر خودتان به خودتان نگاه مى كنيد، آن منظر براى ارزيابى خودتان منظر كاملى نيست؛ بقيه هم كه نمى توانند آن طور كه همسر آدم با نگاه كاملًا دوستانه، به آدم نگاه مى كند، نگاه كنند. لذا احدى زير اين آسمان به اندازه همسر آدم، حساسيت دوستانه نسبت به آدم ندارد، حتى پدر و مادر؛ چون پدر و مادرتان، خانواده ى شما را به عنوان يك هسته ى مستقل نمى بينند، آن ها فرزندشان را عضو خانواده خودشان مى بينند.
اگر به اين نتيجه برسيم كه تنها كسى كه اگر نگاهش سالم و مشفقانه باشد، مى تواند ما را از همه جوانب درست نگاه كند، همسر آدم است، حال اگر همسر شما شفيقانه توصيه اى به شما كرد، هيچ توصيه اى به اندازه اين توصيه نمى تواند زنده و مفيد باشد. در يك چنين فضايى، اگر شما بخواهيد ساده زندگى كنيد، او هم بخواهد ساده زندگى كند، خيلى خوب مى توانيد كمك كنيد.
منظور از راحت زندگى كردن اين است كه شما از طريق همسرتان مزاحمت هاى قوه وهميه را كه مانع باقى ماندن در عفت جنسى است، مرتفع مى كنيد، اين موضوع زن و مرد ندارد. با ازدواج سالم از يك طرف مزاحمت هاى قوه وهميه مرتفع مى شود، از طرف ديگر تنهايى هاى