خانواده با نفى خود براى چنان هدفى از خودخواهى آزاد گشت، جز خدا را در روبه روى خود نمى بيند. «ذكراللّه» يعنى نفى خود براى حفظ مركز توحيدى، و خانواده يكى از آن مراكز است. اين كه مى فرمايد همسر هركس موجب آرامش اوست، براى اين است كه متذكر حيات توحيدى جارى در خانواده است. اين ديگر يك «انس حقيقى» با خدا است، منتها در بستر خانواده، مثل انس حقيقى با خدا در مسجدالحرام. وقتى مى فرمايد: «الا بِذِكرِ اللّهِ تَطمَئِنُّ القُلوب» اين ياد خدا صورت ها و بسترهاى مختلفى دارد، يكى از بسترهايى كه ياد خدا را فراهم مى كند، بستر خانه اى است كه بر اساس توحيد بنا مى شود، تا هركس با رعايت حقوق ديگرى، منيت خود را نفى كند.
يكى ديگر از عوامل توحيدى خانواده انگيزه ى عفاف است و باقى ماندن در زير ولايت الهى، از جمله انگيزه هاى جوان مسلمان جهت ازدواج نجات از خطرات نگاه به نامحرم است تا با محرم اصلى خود كه خداوند است همواره مرتبط باشد. و از اين جهت نيز خانواده صورت ياد خدا و «ذِكْرُاللّه» است و عامل آرامش، و خداوند به اين زن و شوهر كه با چنين انگيزه اى ازدواج كرده اند محبت و آرامش خاص خود را ارزانى مى دارد، وگرنه به مرد و زن غريبه كه با يكديگر ارتباط دارند فقط شهوت مى دهد. مودت و رحمت درواقع همان انسى است كه در بستر ارتباط با خدا در زن و شوهر فراهم مى شود. عمده آن است كه از خانواده به عنوان اصيل ترين هسته ى توحيدى غفلت نشود تا اين نتايج را به دست آوريم.