بين نرفته؛ در زندگى سالمِ توحيدى حتى اگر گاهى زن و شوهر به همديگر انتقاد هم بكنند، روح توحيدى خانواده، آن محبتى كه خدا شروع كرده است را حفظ مى كند، هرچند شكل ظهور آن عوض شود. مرد و زن بايد چشم شان باز باشد و آن محبت را ببينند. مرد بايد چشمش باز باشد و ببيند وقتى همسرش دقيقاً چيزى مى پزد كه او دوست دارد و خود زن هم ناخودآگاه همان را دوست مى دارد، خبر از باقى ماندن آن محبت مى دهد. در دنياى مدرن وقتى زن و مرد هركدام مَن جداگانه اى شدند، در سر سفره چند غذا ظاهر مى شود- البته اگر سفره اى در كار باشد- هراندازه به خانواده هاى سنّتى توحيدى نگاه كنيد، اگر از يك طرف مرد سعى مى كند دل همسرش را به دست آورد، از آن طرف هم زنى كه به خانه شوهرش مى آيد با تمام عشق دوست دارد هماهنگ با شرايط خانه ى شوهر شود، بعد از دو سه ماه فقط چيزهايى را دوست مى دارد كه شوهرش دوست مى دارد! در مواردى هم مرد در چنين فضايى قرار مى گيرد كه به غذاهايى علاقمند مى شود كه همسرش به آن ها علاقمند است. اين بدين معنا است كه در قلب و روان آن ها «خانواده» و شخصيت جمعى شان مهم است، و نه شخصيت فردى آن ها.
جواب سؤالى كه گفته مى شود: «چرا جهاد زن «حُسنُ التَّبَعُّل» و خوب شوهردارى كردن است؟» همين جاست، در اين روايت حقوقى را برعهده ى زن گذاشته اند. براى اين كه در يك خانه ى توحيدى، زن با نفى «خود» ش و رعايت حقوق همسرش، احيا مى شود، حقوقى كه مرد با پذيرش مسئوليت كليه ى امورات زن، به عهده ى زن قرار مى گيرد.