اگر دين را دو قسمت فرض كنيم نيمى از آن به دست ما است و نيمى ديگرصرفا به لطف خدا محقق مى شود. نيمه اى كه به دست ما است ترك منيت و خودخواهى است كه با ازدواج محقق مى شود، نيمه ى ديگرش كه تجلى انوار الهى است با تقوا و رعايت دستورات شرع پديدار مى گردد.
انس با همسر؛ مرتبه اى از انس با خدا
سؤال: آن سكينه و آرامشى كه قرآن به عنوان اثر ازدواج قائل شده است، چه نوع آرامشى است؟
جواب: انسان واقعاً نياز به «انس» دارد. و مگر نه اين كه انس با «خدا» يعنى انس با «خوبى ها»؟! بستر خانواده، بستر انس خاصى است نسبت به هم، كه زن و شوهر همراه با ايثار فراهم مى كنند. من تا حالا نديده ام زن و شوهرى در بسترى الهى و صحيح ازدواج كنند و هركدام براى خوشبختى همسر خود نهايت تلاش را نكند. يك بار؛ شوهرِ خانمى پاى خروس شان را بسته بود كه از قفس بيرون نيايد، بعد هم رفته بود مأموريت! آن خروس هم بدون آن كه كسى متوجه شود از گرسنگى و تشنگى مرده بود! خانمش از يك طرف متوجه بود شوهرش كار خيلى بدى كرده و از دست او ناراحت بود و از طرف ديگر نگران بود كه عقوبت اين كار دامان شوهرش را بگيرد؛ مى گفت: كاش اگر خدا خواست عقوبتى براى همسرم بفرستد، بين من و او نصف كند! مى خواهم از اين نتيجه بگيرم كه ببينيد ازدواج چه بستر عجيبى به وجود مى آورد كه طرفِ مقابل حاضر است خود را نفى كند تا به هدفى كه در تشكيل خانواده به دنبال آن بود نزديك