صفحه ٩٩

ديگرش عبارت است از: «مَغْفِرَةٌ لِما مَضى مِنْ ذُنُوبِه» مغفرت از گناهان گذشته. در اين فراز به ما نشان مى دهند اگر مى خواهيد دل تان از گناهان پاك و زلال شود، به روزه داران اطعام بدهيد، اگر مى خواهيد ثواب آزادكردن يك بنده را نصيب خود كنيد، به مؤمنِ صائم افطارى بدهيد. رسول خدا (ص) در جايى ديگر مى فرمايند: خداوند اطعام در راه خدا را دوست دارد و كسى را كه در راه خدا اطعام مى كند نيز دوست دارد، و ورودِ بركت در خانه چنين كسى از فرو رفتن كارد در كوهان شتر سريع تر است. «1» ولى افطاردادن كجا، مجلس گپ زدن و وقت گذرانى به پا كردن كجا! شب هاى ماه رمضان براى عبادت و مناجات است و نه براى شب نشينى.
پس از آن كه رسول خدا (ص) از بركات اطعام به روزه داران سخن گفتند مردم پرسيدند يا رسول الله! اكثر ما امكانات چنين كارى را نداريم «فَقيلَ يا رَسُول الله وَ لَيْسَ كُلُّنا نَقْدِرُ عَلي ذلِكَ، فَقالَ (ص)». حضرت فرمودند: «اتَّقُواالنّار وَلَوْ بِشِقِّ تَمْرَةٍ اتَّقُواالنّار وَ لَوْ بِشَرْبَةٍ مِنْ ماءٍ» خود را از آتش آزاد كنيد ولو به نصف خرما و يا به شربتى آب.
منظور اين است كه ما مايل باشيم روزه داران را محترم شماريم و در افطاردادن به آن ها همت كنيم چنانچه با ساده برگزاركردن افطارى دادن، مقصد برآورده مى شود هم ثواب آن را برده ايم و هم از آفت سفره هاى رنگين نجات پيدا كرده ايم.