معارف بوک

محبت به يتيمان آثار وضعى بسيار زيادى دارد و يك نوع روحيه ى ملاطفت و رقّتِ قلب در انسان به وجود مى آورد و از بى تفاوتى نسبت به كسانى كه نياز به محبت دارند ما را نجات مى دهد، به خصوص اگر اين كار در ماه رمضان صورت گيرد كه شرايط آماده است تا خداوند نسبت به ما ملاطفت خاصى بفرمايد. وقتى ما نسبت به بندگان خدا كه به ظاهر بى پشت و پناه اند دلسوزى از خود نشان داديم و آن ها از اين طريق احساس كردند مورد توجه هستند، خداوند هم به بى پشت و پناهى ما رحم مى كند و در نتيجه در نظام هستى احساس پشت و پناه داشتن مى كنيم و بر همين مبنا بر فرضِ يتيم شدن فرزندانمان نگران بى پشت و پناهى آن ها نيستيم.
در ادامه فرمودند: «وَ تُوبُوا الَي اللهِ مِنْ ذُنُوبِكُمْ» از گناهان خود به سوى خدا توبه كنيد. اين دستورالعملى است براى اصلاح قلب و بهره مندشدن از بركات خاص ماه رمضان. در دل اين توصيه دو نكته وجود دارد. اولًا: وقتى بنا گذاشتيد از گناهان خود توبه كنيد تازه متوجه مى شويد گناهانى داريد و همين امر موجب مى شود تا از سر به هوايى نسبت به انجام گناه نجات يابيد. ثانياً: وقتى متوجه گناهانتان شديد عزم توبه كردن در انسان شدت مى يابد. همين طور كه وقتى كتابى در دست مطالعه نداريد فكر مى كنيد كتابى نيست كه مطالعه كنيد اما وقتى يك كتاب را مطالعه كرديد تازه متوجه مى شويد چقدر كتاب هست كه بايد مطالعه كرد! توبه عيناً همين طور است. اول كه آدم مى خواهد توبه بكند مى گويد: آخر چه گناهى كرده ام كه توبه كنم؟! بعد كه تصميم به توبه نمود و شروع كرد از گناهان خود توبه كند و با نظر به آن ها گفت: الهى العفو، تازه خداوند