معارف بوک

الزَّكَاةَ وَمَا تُقَدِّمُواْ لأَنفُسِكُم مِّنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِندَ اللّهِ إِنَّ اللّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ» «1»  و نماز را به پا داريد و زكات را بدهيد و هرگونه نيكى كه براى خويش از پيش فرستيد آن را نزد خدا باز خواهيد يافت، آرى خدا به آنچه مى كنيد بيناست. مى فرمايد: «وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ لِلْأَبْرارِ» «2» آنچه نزد خدا است براى نيكان- كه از اميال نفس امّاره عبور كرده اند و به خداوند نظر نموده اند- بهتر است.
خداوند در آيه ى 186 سوره ى بقره اول به پيامبرش مى فرمايد: «اذا سَئَلَكَ عِبادي عَنّي» وقتى بندگان من از تو در باره ى من مى پرسند، خودم نزديك هستم «انّي قَريبٌ». نفرمود اى پيغمبر! بگو: من نزديكم، بلكه فرمود: من نزديكم. اگر فرموده بود؛ «بگو: من نزديكم»، يعنى در آن شرايط نيز بين ما و خدا، پيامبر (ص) واسطه بودند. ملاحظه مى كنيد كه آن ها را با صفت «عبادى»، نام برد، چون روزه دار در ماه رمضان ديگر از بندگى نفس امّاره ى خود خارج شده و به بندگى خدا وارد شده است. در اين حالت خداوند در منظر جان او قرار مى گيرد.
با روزه مى توان ستون فقرات نفس امّاره را شكست و با ورود به عالم روزه دارى، جنگ با نفس امّاره- كه اساسى ترين مانعِ بين عبد و رب است- شروع خواهد شد. روايت هايى كه در كتاب هاى اخلاق در رابطه با «روزه» و «جُوع» هست موجب تقويت نيّت مقابله با نفس امّاره مى شود. در طول ماه هاى رجب و شعبان و رمضان اين روايات را مطالعه بفرماييد تا انگيزه ى