صفحه ٤١

دريچه ى لقاء خود را براى شما گشوده است. همان طوركه كليم خود موسى (ع) را به پيامبر خود يعنى حضرت شعيب (ع) داد. رسول خدا (ص) مى فرمايند:
 «بَكَى شُعَيْبٌ (ع) مِنْ حُبِّ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَتَّى عَمِيَ فَرَدَّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَيْهِ بَصَرَهُ ثُمَّ بَكَى حَتَّى عَمِيَ فَرَدَّ اللَّهُ عَلَيْهِ بَصَرَهُ ثُمَّ بَكَى حَتَّى عَمِيَ فَرَدَّ اللَّهُ عَلَيْهِ بَصَرَهُ فَلَمَّا كَانَتِ الرَّابِعَةُ أَوْحَى اللَّهُ إِلَيْهِ يَا شُعَيْبُ إِلَى مَتَى يَكُونُ هَذَا أَبَداً مِنْكَ إِنْ يَكُنْ هَذَا خَوْفاً مِنَ النَّارِ فَقَدْ أَجَرْتُكَ وَ إِنْ يَكُنْ شَوْقاً إِلَى الْجَنَّةِ فَقَدْ أَبَحْتُكَ قَالَ إِلَهي وَ سَيِّدي أَنْتَ تَعْلَمُ أَنِّي مَا بَكَيْتُ خَوْفاً مِنْ نَارِكَ وَ لَا شَوْقاً إِلَى جَنَّتِكَ وَ لَكِنْ عَقَدَ حُبُّكَ عَلَى قَلْبي فَلَسْتُ أَصْبِرُ أَوْ أَرَاكَ فَأَوْحَى اللَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ إِلَيْهِ أَمَّا إِذَا كَانَ هَذَا هَكَذَا فَمِنْ أَجْلِ هَذَا سَأُخْدِمُكَ كَليمي مُوسَى بْنَ عِمْرَان». «1»
شعيب (ع) از حبّ خداى عزّ و جلّ آن قدر گريست تا نابينا شد، پس حقّ تعالى بينايى را به او برگرداند، سپس آن قدر گريست تا بينايى خود را از دست داد، باز خداوند چشمانش را به او بازگرداند، پس از آن باز آن قدر گريست تا نابينا گرديد، اين بار نيز خداى عزّ و جلّ بينايى را به وى برگرداند، پس چون بار چهارم شد حقّ تعالى به او وَحى نمود و فرمود: اى شعيب تا كى اين طور مى كنى، اگر از خوف جهنّم گريه مى كنى، تو را از آن آزاد و رها كردم و اگر به جهت شوق به بهشت گريه مى كنى، بهشت را برايت مباح نمودم. شعيب (ع) عرض كرد: پروردگارا، تو مى دانى كه نه از خوف جهنّم مى گريم و نه به خاطر شوق بهشت اشك مى ريزم بلكه حبّ و شوق تو قلبم را فرا گرفته به طورى كه صبر نمى توانم نمود مگر آن كه تو را ببينم.