روزه ى خود را در مسير رسيدن به تقوا نگهبانى كند. رسول خدا (ص) مى فرمايند: «إنَّمَا الصَّوْمُ أمَانَةٌ، فَلْيَحفِظْ أحَدُكُم أمانَتَهُ» «1» روزه امانت است پس بايد كه هركدام از شما امانت پروردگار خود را حفظ كند تا ضايع نشود و از نتيجه اى كه مترتب آن است محروم نگردد. شيطان تلاش مى كند روزه را از آدم بربايد و نظر ما را به غير حق معطوف دارد. از خصوصيات روزه به عنوان عبادت الهى، همه جانبه بودن آن در طول روز است و روزه دار مى تواند در تمام طول روز بر آن باقى باشد؛ نماز را وقتى تمام كرديم، ديگر نماز نمى خوانيم، ولى روزه در تمام روز براى روزه دار باقى است و عبد را در حضور مولا قرار مى دهد، به همين جهت اگر در ماه رمضان يك لحظه اراده كرديد «روزه نباشيد»، روزه تان باطل است؛ زيرا حيات روزه ى ماه رمضان- به عنوان روزه ى واجب- به بقاى آن در تمام روز است. اين روزه با چنين شخصيت خاصى كه دارد بايد حفظ شود و اين كارِ مشكلى است، البته نتيجه اش بسيار زياد است. روزه ى ماه رمضان در طول روز، نور خود را به روزه دار مى دهد و او را به تقواى مطلوب مى رساند. وقتى انسان در تمام ماه رمضان و در طول هر روز در مقام روزه دارى مستقر باشد و روزه ى او نورخود را به قلب او برساند، گشايشى نصيب او مى شود كه در روز عيد فطر، جشن گشايشِ نظر به توحيد مى گيرد. عيد فطر براى او عيد وصال است زيرا از كثرت عبور كرده و به حضرت حق نايل شده و با مِىّ وصال افطار كرده، امام خمينى «رضوان الله تعالى عليه» با نظر به چنين رجوعى مى فرمايند:
رمضان دريچه رؤيت
توحيد و شديدترين روزه