معارف بوک

مى چشيدى.
 «قَالَ: يَا رَبِّ مَا مِيرَاثُ الْجُوعِ؟ قَالَ الحِكْمَةُ وَ حِفْظُ الْقَلْبِ وَ التَّقَرُّبُ إِلَيَّ وَ الْحُزْنُ الدَّائِمُ وَ خِفَّةُ الْمَئُونَةِ بَيْنَ النَّاسِ وَ قَوْلُ الْحَقِّ وَ لَا يُبَالي عَاشَ بِيُسْرٍ أَوْ بِعُسْرٍ»
پس گفت: پروردگارا! ميراث و حاصل گرسنگى چيست؟ پروردگارش فرمود: حكمت و راه يابى به حقايق، و حفظ قلب از وسوسه هاى شيطان، و تقرب و نزديكى به من و حزن دائم و نجات از شادى هاى مستانه، و كم خرجى بين مردم، و اظهار گفتار حق، و آزادشدن از نگرانى از اين كه زندگى او به سختى بگذرد يا به آسانى.
 «يَا أَحْمَدُ هَلْ تَدْرِي بِأَيِّ وَقْتٍ يَتَقَرَّبُ الْعَبْدُ إِلَى اللَّهِ؟ قَالَ لَا يَا رَبِّ. قَالَ: إِذَا كَانَ جَائِعاً أَوْ سَاجِداً». اى احمد! آيا مى دانى بنده ى من در چه شرايطى از همه وقت به من نزديك تر است؟ گفت: پروردگارا، نه. پروردگارش فرمود: آن گاه كه گرسنه يا در حال سجده باشد.
شايد سؤالى به بزرگى اين سؤال براى انسان وجود نداشته باشد كه بخواهد بداند بهترين شرايط براى نزديكى به خدا كدام است؟ چون هدف اصلى و اساسى هركس خداوند است و حالا حضرت رسول اكرم (ص) براى رسيدن به اين هدفِ بزرگ سؤال مى كنند و خداوند «گرسنگى» و «سجده» را بهترين شرايط جهت قرب بنده به خود معرفى مى كند. زيرا هر اندازه كه انسان، «خود» و ميل هاى خود را نفى كند، به همان اندازه نزديكى به حق را در خود احساس مى نمايد. انسان از طريق گرسنگى مى تواند ميل هاى خود را نفى نمايد كه به آن نفىِ أنانيّت گويند و از طريق سجده، احساسِ هست بودن در مقابل خدا در انسان از بين مى رود. همه ى اين دستورات براى آن است كه انسان به گوهر قدسى خود دست يابد و از