عاشق شده اى، اى دل سودات مبارك باد از جا و مكان رستى، آنجات مبارك باد
از هر دو جهان بگذر تنها زن و تنها خور تا مُلك و مَلَك گويند، تنهات مبارك باد
اى پيشرو مردى، امروز تو برخوردى اى زاهد فردايى فردات مبارك باد
كفرت همگى دين شد تلخت همه شيرين شد حلوا شده اى كلى، حلوات مبارك باد
در خانقهِ سينه غوغاست فقيران را اى سينه ى بى كينه غوغات مبارك باد
اى عاشق پنهانى آن يارْ قرينت باد اى طالب بالايى بالات مبارك باد
اى جانِ پسنديده جوييده و كوشيده پرهات بروييده پرهات مبارك باد
خامش كن و پنهان كن بازار نكو كردى كالاى عجب بردى كالات مبارك باد
اميرالمؤمنين (ع) مى فرمايند: «انَّ اللّهَ قَد احْتَجَبَ عَنِ الْعُقُول كَمَا احْتَجَبَ عَنْ الْابْصَار» «1» خداوند همان طور كه از چشم ها محجوب است از عقل ها محجوب مى باشد. حضرت مولى الموحدين (ع) نمى خواهند ما را از رؤيت حق مأيوس كنند بلكه مى خواهند ما را متوجه ساحتى از جان خودمان بنمايند كه با آن ساحت مى توان خدا را ملاقات كرد. ساحتى كه با جهاد اكبر ظهور مى كند و قلب را به صحنه مى آورد. حضرت على (ع) در جواب ذِعلب كه از آن حضرت پرسيد «آيا خدايت را هنگام عبادت ديده اى؟» فرمودند: «مَاكُنْتُ أَعْبُدُ رَبّاً لَمْ أَرَهُ» من آنچنان نيستم كه پروردگارى را عبادت كنم كه او را نمى بينم. آنگاه پرسيد «يَا أَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ كَيْفَ رَأَيْتَهُ» چگونه او را ديده اى؟ «قَالَ يَا ذِعْلِبُ لَمْ تَرَهُ الْعُيُونُ بِمُشَاهَدَةِ الْأَبْصَارِ وَ لَكِنْ رَأَتْهُ الْقُلُوبُ بِحَقَائِقِ الْإِيمَانِ» «2» فرمود: ديدگان او را هنگام