حقايق معنوى و توجه به اوامر و نواهى الهى، پيدا كنيم. روزه دارى، زمينه اى است كه اين ورع با تمركز و تفكّرى كه روزه خودبه خود به وجود مى آورد، رشد كند و به بار نشيند. آن وقت ديگر نمى گوييد فهم معارف الهى و معارف اهل البيت (ع) سخت است، بلكه چون از صرف كردنِ فكر برروى موضوعات سطحى آزاد شده ايد و روى موضوعات عالى و الهى متمركز هستيد از آن ها لذت مى بريد. از امام صادق (ع) داريم كه: «انَّ امْرُنا صَعْبٌ مُسْتَصْعَبٌ لا يَحْتَمِلُهُ الّا مَنْ كَتَبَ اللهُ فِي قَلْبِهِ الْايْمان» «1» امر ما، سختِ پيچيده به سختى ها است و نمى تواند تحمل كند آن را مگر كسى كه خداوند ايمان را در قلب او نگاشته است. جامعه اى كه آمادگى تفكر و تمركز بر روى حقايق و اوامر و نواهى الهى را ندارد و از انديشه هاى عميق گريزان است، آينده اش در خطر است! و ملاحظه فرموديد چگونه گريز از تفكّر و تعمّق در مسائل دينى، مبدأ بى ورعى و بى تقوايى شده است.
انسان غيرمتّقى، متوجه بى فكرى خود نيست و حتّى اگر به او تذكر دهى كه در تفكر صحيحى قرار ندارى، بدش مى آيد. اگر به مهندسى كه مى تواند چندين نقشه ى پيچيده را در يك روز بكشد، بگوييد كه فكر ندارى، مى گويد: پس چطور اين نقشه ها را مى كشم؟ نمى داند كه فكر اساسى كه عبارت باشد از فكرِ توجه به حضور حق، در او به حاشيه رفته است. گفت:
قيمت هر كاله دانى كه چيست قيمت خود را ندانى، احمقى است