معارف بوک

اميرالمومنين (ع) اين طور عاقل بودند كه بين فهم و كشف جمع مى كردند و توصيه ى رسول خدا (ص) به حضرت كه فرمودند به كمك عقلِ خود جلو برو توصيه به اين نوع تعقل بود و شما آثار آن را در نهج البلاغه ملاحظه مى كنيد كه حضرت چگونه حكمت و شهود را در سخنان خود جمع كرده اند.
از امام صادق (ع) داريم «أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ إِدْمَانُ التَّفَكُّرِ فِي اللَّهِ وَ فِي قُدْرَتِهِ» «1» بالاترين عبادت، تفكرِ دائمى در خدا و در قدرت او است. حضرت ما را دعوت به تفكر فى الله مى كنند و اين غير از اين است كه فكر كنيم جاى خدا كجاست و جنسش چيست، اين ها نشانه ى بى تفكرى است. كسى كه نمى فهمد تفكر چيست اين گونه سؤال مى كند. تفكر در خدا عبارت است از سير در اسماء و صفات الهى، تا انسان قلب خود را از حجاب ها آزاد كند و زمينه ى تجلى انوار اسماء الهى را بر جان خود فراهم نمايد. ورع از محارم الله با چنين تفكرى حاصل مى شود و با اين تمركز و تفكر است كه انسان به حقيقت ورع در ماه رمضان دست مى يابد و مى رسد به جايى كه سراغ خدا را مى گيرد، وقتى از پيامبر خدا (ص) سراغ خدا را گرفت خدا بدون هيچ واسطه اى با او حرف مى زند و مى فرمايد: «انّىِ قَريب» من نزديكم.