را وارد زندگى آنان نمايى «وَ إِنِ اسْتَطَعْتَ أَلَّا يعْرِفْنَ غَيرَكَ فَافْعَلْ»؛ و در حفظ حرمت آن ها تا آنجا بكوش كه اگر مى توانى كارى كنى كه جز تو كسى را نشناسند، اين كار را بكن. «وَ لَا تُمَلِّكِ الْمَرْأَةَ مِنْ أَمْرِهَا مَا جَاوَزَ نَفْسَهَا»؛ چيزى كه از حدّ آنها سنگين تر است بر آن ها حمل نكن. «فَإِنَّ الْمَرْأَةَ رَيحَانَةٌ وَ لَيسَتْ بِقَهْرَمَانَةٍ»؛ زيرا زنان چون گل بهارى لطيف و آسيب پذير هستند و نه قهرمان. «وَ لَا تَعْدُ بِكَرَامَتِهَا نَفْسَهَا وَ لَا تُطْمِعْهَا فِي أَنْ تَشْفَعَ لِغَيرِهَا»؛ مبادا در گرامى داشتن او زياده روى كنى و يا او را به طمع افكنى كه بخواهد براى ديگران شفاعت كند. «وَ إِياكَ وَ التَّغَايرَ فِي غَيرِ مَوْضِعِ غَيرَةٍ»؛ و بر حذر باش از غيرت نشان دادنِ بى جا «فَإِنَّ ذَلِكَ يدْعُو الصَّحِيحَةَ إِلَى السَّقَمِ وَ الْبَرِيئَةَ إِلَى الرِّيبِ»؛ كه اين كار سالم را بيمار، و پاكدامن را به سوى بدگمانى كشاند.
با توجه به اين كه هنر ما بايد اين باشد كه سخنان حكيمانه امامان معصوم (عليه السلام) را تا آن جا كه ممكن است در همان سطحى كه مطرح است بفهميم بحث را ادامه مى دهيم. هنر اين نيست كه وقتى نمى توان موضوع را درست فهميد، صورت مسئله را پاك كنيم. براى فهم اين فراز مقدماتى نياز است، و مسلّم در بسترى كه قرآن به زن نظر دارد اين سخنان مطرح است و با دقت بيشتر روشن مى شود اين سخنان تبيين سخن خدا است.