همان شكل بتواند حيات خود را ادامه دهد. به همين جهت بزرگان دنيا معتقدند «نهضت احياء حقوق زنانِ موجود به شدت زنان را آسيب پذير كرده است». در حالى كه براى ما مسلمان ها واقعا زن و مرد مطرح نيست، ما بيش از آن كه نگران مردان باشيم، نگرانيم كه زنانمان در زير لواى اين شعارها ضربه بخورند. چون اگر زنان ما ضربه بخورند، خانواده ضربه مى خورد، خانواده كه ضربه خورد همه جامعه ضربه مى خورد. به اين دليل است كه بايد نسبت با اين بحث ها حساس بود.
هر تمدنى مركب از اجزاى پراكنده نيست كه بتوان بعضى را اختيار كرد و بعضى را واگذاشت. شما مى دانيد كه اگر تمدن اسلامى را به هر اندازه بپذيريد ناخودآگاه خانواده تان نيز به همان اندازه اسلامى مى شود و اگر تمدن غربى را بپذيريد به همان اندازه خانواده تان غربى مى شود و اهداف غربى را در زندگى دنبال مى كند. قبول تمدن مثل ديدن يك ميز نيست كه بگوييم سطح اين ميز را نگاه مى كنيم ولى پايه اش را نگاه نمى كنيم، بلكه قبول تمدن مثل خواستن ميز است كه اگر ميز بخواهى ميز با پايه و سطح ميز است. اگر تمدنى آمد با تمام لوازم و مظاهرش مى آيد و خانواده يكى از مظاهر فرهنگ و ادب هر تمدنى است و نه جزيى از آن و لذا اگر فرهنگ و تمدنى را پذيرفتيم حتماً خانواده به شكلى كه در آن تمدن هست خودش را به صحنه مى آورد. ديروز شخصى آمده بود و مى گفت دخترم نماز نمى خواند چه كار كنم؟ آن وقت خودش در همان جا رعايت بعضى از دستوراتى را كه اسلام واجب كرده است نمى كرد و ظاهرش نشان مى داد كه شيفته ى فرهنگ غرب است. در تمدن غربى نماز