زنان به وجود آورده و روز به روز بر تعداد اين نوع سوله ها اضافه مى شود. زيرا وقتى بشر از خانه ايمانش فاصله گرفت و معنى ظرائف تربيتى به فراموشى سپرده شد و زن صرفاً به موجودى براى شهوت رانى تبديل شد، انواع ظلم ها به اين حساس ترين شخصيت اجتماع اعمال مى شود و فمينيسم چه بداند، چه نداند چون نتوانست جايگاه معنوى زنان را احياء كند به همان فرهنگى دامن مى زند كه عملًا زنان موجودات بى مقدار و دردسر سازى خواهند بود. در حالى كه در منظر اسلام اين حرف ها نيست، خداوند در قرآن مى فرمايد: «أَنِّي لَا أُضِيعُ عَمَلَ عَامِلٍ مِّنكُم مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَى بَعْضُكُم مِّن بَعْضٍ»؛ «1» هرگز من عمل هيچ كدام از شما را ضايع نمى كنم، چه زن باشيد چه مرد، بعضى از شما از بعضى ديگر هستيد و دوگانگى بين شما نيست. چنانچه ملاحظه مى فرمائيد اولًا: نظر و جهت زن و مرد را به سوى معنويت مى اندازد كه اعمال معنوى شما اصالت دارد. ثانياً: در اعمال معنوى از نظر نتيجه، هيچ فرقى بين زن و مرد نيست. اسلام براى اين كه جامعه با طرح زن بودن و مردبودن جبهه ى دوگانه نسازد و دعوا بر سر ارزش زن، يا ارزش مرد به وجود نيايد مى فرمايد: «يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن ذَكَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا، إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ»؛ «2» اى مردم همه شما را چه مرد، چه زن، ما آفريده ايم، آن هم به صورت ها و شكل هاى مختلف براى آن كه با همديگر آشنا شويد و همديگر را بشناسيد، ولى هيچ كدام اين تفاوت ها