مقدمه
بى شك آئينه جان آدمى جز در پرتو انوار الهى فروغ نمى‌يابد و زنگار دل جز با اكسير كلام ربوبى زدوده نمى‌شود و عطش سوزان فطرتش جز با شراب طَهور معنوى سيراب نمى‌گردد و عنقاى بى‌قرار او جز در بزم وصال يار آرام نمى‌گيرد، آرى: «فى مقعدِ صدق عند مليك مقتدر» و رسولان الهى هر يك مشعلى بوده‌اند فراراه بشريت تا راه آدميت را فراروى انسان بگشايند و او را از خاك تا خدا و از مُلك تا ملكوت پرواز دهند. آنان جوهرِ حكمت و حقيقت معرفت را در صدف وحى يافتند و اوج عروج انسان زمينى را در سطر سطر كتب آسمانى خويش رقم زدند. معراج حقيقى آدمى را در عبوديت و بندگى او در آستان بارى ديدند و از سر اخلاص و صفا انسان را به كوى دوست فراخواندند كه:
«يا ايتها النفسُ المطمئنةُ ارجعى إلى ربكِ راضيةً مرضيةً فادخُلى فى عبادى و ادخلى جنَّتى»و بى ترديد لذّتى كه در پرتو ايمان به خدا حاصل مى‌شود، برتر و بالاتر از همه لذائذديگر است. اولياء خدا را بنگر كه هرگز مقام توكل و رضا، مرتبه زهد و تقوى و نعمتبريدگى از دنيا را با هيچ چيز معاوضه نمى‌كنند.«فلا تعلم نفسٌ ما اُخفي لهم من قُرّةِأَعيُنِ»
***
مكتوب حاضر ويراسته سلسله درسهاى اخلاقى استاد وارسته و مربى شايسته حضرت آية‌اللّه حاج شيخ محمدتقى مصباح يزدى (دام ظله) در حوزه علميه قم است. موضوع اصلى اين درسها، متن حديث معروف «معراج» است كه با بيانى شيوا و زبانى گويا همراه با آيات قرآنى شرح و تبيين شده است. متن اين حديث شريف در كتبى همچون ارشادالقلوب ديلمى و بحارالانوار مجلسى و... آمده است و الحق محتواى اين حديث قدسى يك دوره درس عرفان