معارف بوک

وَ الْعادِياتِ ضَبْحاً «1» فَالْمُورِياتِ قَدْحاً «2» فَالْمُغِيراتِ صُبْحاً «3» فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً «4» فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً «5» إِنَّ الْإِنْسانَ لِرَبِّهِ لَكَنُودٌ «6» وَ إِنَّهُ عَلى  ذلِكَ لَشَهِيدٌ «7» وَ إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَيْرِ لَشَدِيدٌ «8» أَ فَلا يَعْلَمُ إِذا بُعْثِرَ ما فِي الْقُبُورِ «9» وَ حُصِّلَ ما فِي الصُّدُورِ «10» إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ يَوْمَئِذٍ لَخَبِيرٌ «11»
 (1) سوگند به اسبان دونده كه (در ميدان جهاد) نفسشان به شماره افتاد. (2) و (به هنگام تاختن، از برخورد نعل اسبان با سنگ هاى بيابان) به شدّت برق افروزند.
 (3) و صبحگاهان بر دشمن هجوم برند. (4) و گرد و غبار برانگيزند. (5) و در ميان معركه و جمع دشمنان در آمده اند. (6) همانا انسان نسبت به پروردگارش بسيار ناسپاس است. (7) و بى شك بر اين (ناسپاسى) گواه است. (8) و همانا او علاقه شديدى به مال دارد. (9) آيا انسان نمى داند كه وقتى آنچه در گورهاست برانگيخته شود. (10) و آنچه در سينه هاست فاش شود. (11) همانا خداوند در آن روز به كارشان آگاه است.