اين سوره بيست و دو آيه دارد و در مكّه نازل شده است.
نام سوره برگرفته از آيه اول است و مراد از آن، ستارگان درخشان است كه همچون برج بلند در آسمان مى درخشند.
اين سوره با بيان جنايات گروهى شكنجه گر آغاز مى شود كه گودالى عميق حفر مى كردند و آتشى عظيم در آن مى افروختند و مؤمنان را به سوزاندن در آتش تهديد مى كردند و هركه دست از ايمان برنمى داشت، در آتش مى افكندند.
خداوند نيز آنان را به آتش سخت دوزخ وعده مى دهد كه با آتش دنيا قابل مقايسه نيست و بدين وسيله مؤمنان را دلدارى مى دهد و آنان را به مقاومت در برابر ستمگران دعوت مى نمايد.
ادامه سوره، اشاره اى گذرا به ماجراى فرعون و قوم ثمود دارد كه چگونه با همه قدرتى كه داشتند، در برابر اراده الهى شكست خوردند و به هلاكت رسيدند.
آيات پايانى سوره، بيانگر عظمت قرآن و جايگاه والاى وحى الهى است.