دستور مى دهد كه ياد ابراهيم را زنده نگه دار: «وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ إِبْراهِيمَ» «1» و يادآور مريم باش: «وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ مَرْيَمَ» «2» چنانكه در اين آيه، همسر فرعون را معرّفى مى كند. «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذِينَ آمَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ»
سيماى همسر فرعون
1. محيطزده نبود و جامعه شخصيّت او را نساخته بود. او با منطق در برابر رژيمى فاسد ايستاد.
2. زرق و برق زده نبود و به تمام مظاهر دنيوى پشت كرد و از كاخ و رفاه و ماديات گذشت.
3. فضاى سكوت و خفقان را شكست.
4. صبور بود و زير شكنجه جان داد و به شهادت رسيد، ولى از راه و مكتبش دست بر نداشت.
5. حامى رهبر معصوم زمان خود، حضرت موسى بود.
6. بلند همّت بود. او به كمتر از بهشت و قرب خدا قانع نبود.
7. شهامت داشت و تهديدات فرعون در او أثر نگذاشت.
8. رضاى خالق را بر رضاى خلق مقدم داشت.
9. منطق و عقل و وحى را بر مسايل خانوادگى ترجيح مى داد.
10. با نهى از منكر خود كه گفت: «لا تَقْتُلُوهُ» «3» موسى را در كودكى از مرگ نجات داد.
همسر فرعون ثابت كرد بسيارى از شعارهايى كه در طول زمان، جزو فرهنگ مردم شده، غلط است و بايد آن را عوض كرد.
مى گويند: خواهى نشوى رسوا، هم رنگ جماعت شو، امّا او گفت: من هم رنگ جماعت نمى شوم و رسوا هم نمى شوم.
مى گويند: يك دست صدا ندارد، امّا او ثابت كرد كه يك نفر نيز مى تواند موج ايجاد كند.
مى گويند: زن شخصيّت مستقل ندارد، امّا او ثابت كرد زن در انتخاب راه مستقل است.
مى گويند: با مشت نمى شود به جنگ درفش رفت، امّا او ثابت كرد حق ماندنى است و اگر مشت روى آهن اثر ندارد، روى افكار عمومى در تاريخ اثر دارد.