اين سوره بيست و شش آيه دارد و در مكّه نازل شده است.
«غاشيه» يكى از نام هاى قيامت است كه در آيه اول اين سوره و نام سوره نيز قرار گرفته است.
همانند ديگر سوره هاى مكى، اين سوره نيز به حالات بهشتيان و دوزخيان در قيامت پرداخته و در مقام انذار مشركان و بشارت به مؤمنان است.
آنگاه نشانه هاى قدرت الهى در آفرينش زمين و آسمان و برخى موجودات، بيان شده است، كه هم استدلالى بر يگانگى مبدء هستى است و هم دليلى بر قدرت خداوند بر آفرينش دوباره انسان ها در قيامت. و در پايان، پيامبرش را فرمان مى دهد تا همواره مردم را تذكّر دهد و ارشاد كند و البتّه بداند كه قرار نيست همه به او ايمان آورند و خداوند اراده كرده است كه انسان ها با اختيارشان راه خود را انتخاب نمايند.