اين سوره بيست و يك آيه دارد و در مكّه نازل شده است.
نام سوره، برگرفته از آيه اول است كه با سوگند به شب هنگام آغاز شده است.
سوگند با تأكيد به تفاوت تلاش ها و انگيزه هاى بشرى آغاز و با بيان قانون مكافات عمل ادامه مى يابد. قانونى كه احسان به ديگران را اساس گشايش در كارها و بخل و بزرگى طلبى را عامل دشوار شدن امور انسان معرفى مى كند.
ادامه سوره به سنّت عام هدايت الهى اشاره داشته و سرانجام آنان را كه به انذار الهى توجّه نمى كنند، آتش دوزخ و فرجام اهل تقوا را آزادى از آن بيان مى كند. البتّه متّقيانى كه اهل زكات هستند و انگيزه اى جز رضاى الهى ندارند، كه خداوند نيز اسباب خشنودى آنان را فراهم مى سازد.