معارف بوک

4- خداوندى كه زمين مرده را با نزول باران به صورت بوستانى پر درخت در مى آورد، از زنده كردن مردگان عاجز نيست. لِنُخْرِجَ بِهِ ... جَنَّاتٍ أَلْفافاً

سوره النبأ، آيه 20- 17

نكته ها:
قيامت از جهتى «يوم الجمع» است كه همه در آن اجتماع مى كنند و از جهتى «يَوْمَ الْفَصْلِ» ناميده شده، زيرا خوبان از بدان و حق از باطل جدا و به اختلافات فيصله داده مى شود.
در روايات مى خوانيم كه در قيامت مردم به گروه هاى مختلفى تقسيم مى شوند و هر گروه به شكلى؛ سخن چين در قيافه ميمون، حرام خوار در شكل خوك، رباخوار در قالب وارونه، قاضى ظالم به صورت كور، خودپسند كر و لال، عالم بى عمل در حال جويدن زبان، همسايه آزار بى دست و پا، سعايت كننده آويخته بر آتش، هوسباز بدبو، و فخر فروشان به لباس با لباس دوزخى محشور مى شوند. «1»
حركت كوه ها مقدّمه به هم خوردن آنها و خرد شدن و ذره ذره شدن سنگها و در نهايت، روان شدن به گونه اى است كه از دور سراب به نظر آيند. «وَ سُيِّرَتِ الْجِبالُ فَكانَتْ سَراباً»
پيام ها:
1- دنيا، مقدّمه قيامت است و اين همه نعمت عبث و بيهوده نيست. «إِنَّ يَوْمَ الْفَصْلِ كانَ مِيقاتاً»