اين سوره سى و شش آيه دارد و در مكّه نازل شده است، گرچه بر اساس برخى روايات، آيات اوليه آن مدنى است.
نام سوره، برگرفته از آيه اول است و به معناى كم فروشان مى باشد.
اين سوره با هشدار به كم فروشان آغاز مى شود و ريشه آن را باور نداشتن روز قيامت برمى شمرد.
سرگذشت فاجران گنهكار و متجاوز و برخورد آنان با آيات الهى، كه بيانگر زنگار گرفتگى دلهاى آنهاست، بخش ديگرى از آيات اين سوره را تشكيل مى دهد.
البتّه بيان نعمت هاى جاودان و شادى و سرور بهشتيان، نور اميد را در دل مؤمنان روشن مى سازد و آنان را در برابر نيش و نوش هاى مجرمان دلدارى مى دهد تا در اثر تحقير و استهزاى آنان اندوهگين نشوند.
براساس روايات، قرائت اين سوره در نماز، امنيّت از عذاب را در روز قيامت به دنبال دارد و خداوند او را از نوشيدنى هاى طهور بهشتى سيراب مى سازد. «1»