صفحه ٣٠٣

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ 
به نام خداوند بخشنده مهربان 

سوره القيامة، آيه 6- 1

لا أُقْسِمُ بِيَوْمِ الْقِيامَةِ «1» وَ لا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ «2» أَ يَحْسَبُ الْإِنْسانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ «3» بَلى  قادِرِينَ عَلى  أَنْ نُسَوِّيَ بَنانَهُ «4» بَلْ يُرِيدُ الْإِنْسانُ لِيَفْجُرَ أَمامَهُ «5» يَسْئَلُ أَيَّانَ يَوْمُ الْقِيامَةِ «6»
به روز قيامت قسم مى خورم. و به نفس ملامت گر قسم مى خورم (كه شما پس از مرگ زنده خواهيد شد.) آيا انسان مى پندارد كه استخوان هاى او را (بعد از مرگ) جمع نمى كنيم؟ بلكه ما قادريم (خطوط سر) انگشتان او را (بار ديگر) درست كنيم، ولى انسان مى خواهد راه فسق و فجور را پيش روى خود باز كند. (لذا از روى ترديد) مى پرسد: روز قيامت چه وقت است؟

نكته ها:
اين سوره و سوره بلد با جمله «لا أُقْسِمُ» آغاز شده است. به گفته بسيارى از مفسّران، حرف «لا» براى تأكيد است ولى بعضى آن را براى نفى مى دانند، يعنى مطلب به قدرى روشن است كه سوگند نمى خورم.
شايد شباهت قيامت با نفس لوّامه كه هر دو مورد قسم واقع شده اند، در اين باشد كه در دنياى كوچك وجود انسان دادگاهى به نام نفس لوّامه وجود دارد، در عالم هستى نيز دادگاهى به نام قيامت قرار دارد. «1»