بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
سوره الأعلى، آيه 5- 1
سَبِّحِ اسْمَ رَبِّكَ الْأَعْلَى «1» الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى «2» وَ الَّذِي قَدَّرَ فَهَدى «3» وَ الَّذِي أَخْرَجَ الْمَرْعى «4» فَجَعَلَهُ غُثاءً أَحْوى «5»
(1) نام پروردگار بلندمرتبه ات را به پاكى ياد كن. (2) همان كه آفريد و سامان بخشيد. (3) و آنكه (هر چيز را) اندازه اى نهاد و هدايت كرد.
(4) آنكه (گياه) چراگاه را رويانيد. (5) و سرانجام آن را خشك و تيره كرد.
نكته ها:
تسبيحِ نام خدا، يعنى نه فقط براى ذات خداوند، شريك قائل نشويم، بلكه حتّى براى نام او نيز شريك نياوريم و نام ديگران را هم رديف نام خداوند قرار ندهيم. چنانكه برخى گروه هاى التقاطى مى گفتند: «به نام خدا و به نام خلق قهرمان ايران»
در قرآن و حديث نشانه هاى زيادى است كه اسلام به محترم شمردن نام هاى مقدّس عنايت دارد. چنانكه در اين سوره مى فرمايد: علاوه بر تسبيح ذات، اسم پروردگار را هم بايد منزه بدانى. در جاى ديگر مى فرمايد: نام پيامبر را مثل نام هاى خودتان ساده نبريد:
«لا تَجْعَلُوا دُعاءَ الرَّسُولِ بَيْنَكُمْ كَدُعاءِ بَعْضِكُمْ بَعْضاً» «1» در جاى ديگر مى فرمايد: چرا فرشتگان را به نام زن مى خوانند: «لَيُسَمُّونَ الْمَلائِكَةَ تَسْمِيَةَ الْأُنْثى » «2» و پيامبر اسلام نام هاى نامناسب ياران را تغيير مى دادند.