معارف بوک

 «يَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ يُفْتَنُونَ ذُوقُوا فِتْنَتَكُمْ هذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ» «1» ياد كن روزى را كه آنان با آتش شكنجه و عذاب شوند، شكنجه تان را بچشيد، اين همان است كه با شتاب خواهان آن بوديد و مى گفتيد: «أَيَّانَ يَوْمُ الدِّينِ» «2»
قرآن كريم در آيات متعدّدى به توصيف سيماى نيكوكاران و مجرمان در قيامت پرداخته است. درباره نيكوكاران مى فرمايد:
 «وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ ضاحِكَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ» «3» در آن روز صورت هايى درخشان و خندان و شادمانند.
 «وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناعِمَةٌ» «4» صورت هايى در آن روز، شاداب و باطراوتند.
 «تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِيمِ» «5» در چهره هاى آنان خرّمى و طراوت را درك مى كنى.
اما در باره منحرفان و مجرمان مى فرمايد:
 «وَ وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ عَلَيْها غَبَرَةٌ تَرْهَقُها قَتَرَةٌ» «6» بر صورت هايى در آن روز غبار و كدورت است، و سياهى و تاريكى آن را فرا گرفته است.
 «وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ خاشِعَةٌ» «7» چهره هايى در آن روز ذليل و فرو افتاده اند.
 «تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَ هُمْ فِيها كالِحُونَ» «8» شعله هاى آتش سخت به صورتهايشان مى وزد و چهره آنان عبوس و شكسته و دندان هايشان به واسطه سوختن لب ها نمايان است.
 «وَ نَحْشُرُهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ عَلى  وُجُوهِهِمْ عُمْياً وَ بُكْماً وَ صُمًّا» «9» آنان را در قيامت كور و كر و لال و بر صورتهايشان محشور مى كنيم.
 «وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ باسِرَةٌ» «10» صورتهايى در آن روز به شدت عبوس و درهم كشيده اند.
 «يَوْمَ يُسْحَبُونَ فِي النَّارِ عَلى  وُجُوهِهِمْ» «11» روزى كه در ميان آتش به رو كشيده شوند.