نكته ها:
محتواى اين دو آيه، شبيه آيه 65 سوره انعام است كه مى فرمايد: به مردم بگو: او قادر است كه از آسمان يا زمين بر شما عذابى نازل نمايد. «قُلْ هُوَ الْقادِرُ عَلى أَنْ يَبْعَثَ عَلَيْكُمْ عَذاباً مِنْ فَوْقِكُمْ أَوْ مِنْ تَحْتِ أَرْجُلِكُمْ»
«حاصب» به معناى تند بادى است كه سنگريزه به همراه دارد.
نمونه فرو رفتن در زمين را در آخر سوره قصص درباره قارون مى خوانيم كه مى فرمايد:
«فَخَسَفْنا بِهِ» و نمونه نزول سنگريزه از آسمان را در ماجراى قوم لوط مى خوانيم كه فرمود:
«إِنَّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ حاصِباً» «1»
قدرت خداوند در آرامش بخشيدن به زمين، جلوه اى از فرمانروايى اوست كه در ابتداى سوره خوانديم: «بِيَدِهِ الْمُلْكُ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَيْ ءٍ قَدِيرٌ» «2»
احتمال تغيير و دگرگونى در هستى، انسان را از مغرور شدن و تكيه كردن به دنيا نجات مى دهد. مولوى در مثنوى در اين باره شعر زيبايى آورده است:
جمله ذرّات زمين و آسمان لشگر حقّند گاه امتحان
باد را ديدى كه با عادان چه كرد آب را ديدى كه در طوفان چه كرد
آنچه بر فرعون زد آن بحر كين و آنچه با قارون نمودست اين زمين
وآنچه آن بابيل با آن پيل كرد وآنچه پشّه كلّه نمرود خورد
و آن كه سنگ انداخت داودى بدست گشت سيصد پاره و لشگر شكست
گر بگويم از جمادات جهان عاقلانه يارى پيغمبران
مثنوى چندان شود كه چهل شتر گر كشد عاجز شود از بار پر
پيام ها:
1- قهر و كيفر خداوند، تنها در قيامت نيست. أَمِنْتُمْ ... أَنْ يَخْسِفَ بِكُمُ الْأَرْضَ
2- هيچ كس خود را از قهر خدا در امان نداند و هر لحظه احتمال نزول قهر