افراد داراى بينش مادى ريشه ناراحتى ها و اضطراب هاى خود را در از دست دادن سعادت مادى و خوشى ها و لذت هاى دنيوى جستجو مى‌كنند و موحّدان و مؤمنان كه به فراتر از دنيا مى‌نگرند و به آخرت مى‌انديشند، ريشه اضطراب ها و نگرانى هاى خود را در از دست دادن سعادت اخروى و رضوان الهى مى‌جويند. اضطراب و نگرانى همواره در زمره بزرگ ترين بلاهاى زندگى بشر بوده و هست و عوارض ناشى از آن در زندگى فردى و اجتماعى انسان ها كاملا محسوس است. در طرف مقابل نيز آرامش همواره يكى از گمشده هاى بشر بوده است و تلاش كرده تا از هر راهى آن را به دست آورد. برخى از دانشمندان مى گويند كه به هنگام شيوع بيمارى هايى چون وبا، اكثر كسانى كه ظاهراً به علت ابتلا به آن بيمارى مى‌ميرند، در واقع به علت ترس و نگرانى جان خود را از دست مى‌دهند و تنها تعداد كمى‌از آن‌ها واقعاً به جهت ابتلاى به بيمارى جان مى‌سپرند. به طور كلى آرامش و دلهره نقش بسيار مهمى‌در سلامت و بيمارى فرد و جامعه و سعادت و بدبختى انسان ها دارد.
تاريخ بشر آكنده از صحنه هاى غم انگيزى است كه انسان براى تحصيل آرامش به هر چيز دست انداخته و در هر وادى گام سپرده و تن به انواع اعتيادها داده است. در اين ميان قرآن با جمله اى كوتاه اما پرمغز، مطمئن ترين و نزديك ترين راه را نشان مى‌دهد و مى‌فرمايد: «بدانيد كه ياد خدا آرامش بخش دل ها است.»
عوامل نگرانى و پريشانى
عوامل مختلفى مى‌توانند موجب تشويش خاطر و نگرانى انسان شوند.