اهميّت توجّه به حضور پروردگار
باريافتن به محضر بزرگان و توفيق هم نشينى با آن‌ها افتخار بزرگى براى انسان است. در هر جامعه اى برخى از رهبران و بزرگان از چنان عزت و عظمتى برخوردارند كه مردم حتى براى اين كه چند لحظه توفيق يابند به محضرشان نايل شوند سختى هايى را تحمّل مى‌كنند. در روزگار ما حضرت امام(رحمه الله) از شخصيتى بى نظير و عظمت و عزتى بى مانند در نظر مردم برخوردار بود. عشق و علاقه فراوان مردم به ايشان، به حدى بود كه مردم براى ملاقات ايشان سر از پا نمى‌شناختند. در گرما و سرما و از راه هاى دور به جماران مى‌رفتند تا تنها براى چند لحظه در طول عمرشان، امام را ملاقات كنند و براى آن‌ها افتخارى بالاتر از ديدار امام نبود. حال تصور كنيد كه آيا ملاقات با خداوند مهم تر و والاتر است يا ملاقات با شخصيت هاى بزرگى چون امام كه بنده اى از بندگان خدا هستند؟ آن هم ملاقات با كسى كه هميشه حاضر و ناظر است و همواره امكان ملاقات با او براى انسان فراهم است و نياز به مقدمه چينى و تمهيدات گسترده ندارد. ما، هم مى‌توانيم و هم به ما توصيه شده، كه همواره به ياد خدا باشيم و ارتباط خود را با ساحت مقدس ربوبى حفظ كنيم و به استحكام آن بپردازيم. مستحبات و آداب شرعى كه براى رفتارها و كارهاى گوناگون ما در نظر گرفته شده، براى آن است كه ما هيچ گاه خداوند را فراموش نكنيم و همواره به خداوند توجه داشته باشيم. اگر به ما فرموده اند كه قبل از خوردن غذا «بسم اللّه الرحمن الرحيم» و پس از صرف غذا «الحمدللّه» بگوييم، براى اين است كه توجه ما به خداوند قطع نگردد، و وقتى اين توجه باقى بود، سعى مى‌كنيم غذاى حلال بخوريم و از خوردن غذاى حرام و يا