بى تابى مى‌كنند. اما به ناگاه مى‌نگرى كه فرشتگان خدا آنان را كه به حق نشانه هاى هدايت و چراغ هاى روشن گر تاريكى ها هستند در برگرفته اند و آرامش بر دل هايشان نازل مى‌كنند. «سكينه» لطف و آرامش خاصى است كه وقتى بندگان خوب خدا دچار اضطراب و نگرانى مى‌شوند و بلاها آنان را احاطه مى‌كند، خداوند آن را بر دل آن‌ها نازل مى‌كند تا آن اضطراب ها و نگرانى ها از دل آنان زايل گردد و اميد و آرامش جايگزين آن شود. به جز روايات، در قرآن، در چند آيه، نزول سكينه الهى بر دل مؤمنان، و از جمله پيامبر(صلى الله عليه وآله) مطرح شده است. از جمله، در شبى كه پيامبر مى‌خواستند از مكه به مدينه هجرت كنند و خطر مشركان كاملا مشهود بود و هر لحظه ايشان را تهديد مى‌كرد، خداوند «سكينه» بر قلب پيامبر نازل كرد و به ايشان آرامش بخشيد. خداوند در اين باره مى‌فرمايد:
إِلاّ تَنْصُرُوهُ فَقَدْ نَصَرَهُ اللّهُ إِذْ أَخْرَجَهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ثانِيَ اثْنَيْنِ إِذْ هُما فِي الْغارِ إِذْ يَقُولُ لِصاحِبِهِ لا تَحْزَنْ إِنَّ اللّهَ مَعَنا فَأَنْزَلَ اللّهُ سَكِينَتَهُ عَلَيْهِ وَ أَيَّدَهُ بِجُنُود لَمْ تَرَوْها...؛(137)
اگر او [پيامبر] را يارى نكنيد، قطعاً خدا او را يارى كرد: هنگامى‌كه كسانى كه كفر ورزيدند او را [از مكه] بيرون كردند و او نفر دوم از دو تن بود، آن گاه كه در غار[ثَور] بودند، وقتى به همراه خود مى گفت: «اندوه مدار كه خدا با ما است» پس خدا آرامش خود را بر او فرستاد و او را با سپاهيانى كه شما آن‌ها را نمى‌ديديد تأييد كرد.