مأمورند تا حقيقت مطلوب هر انسانى را به او بنمايانند تا انسان از حقيقت خود دور نماند.
مگر نه اين است كه زندگى وقتى معنى پيدا مى كند كه انسان به هدف حقيقى خود دست يابد؟ و مگر نه اين است كه هدف حقيقى هر انسانى عبوديت خدا است؟ و مگر نه اين كه فاطمه (س) مظهر بالفعل اين عبوديت است؟ پس فاطمه زهرا (س) مقصد و مقصود همه ى انسان ها است و هر انسانى از عمق جان، طالب نزديكى به آن مقام است و كسى به واقع به سروسامان خواهد رسيد كه به هدف اصلى خود برسد و فاطمه و فرزندان فاطمه و پدر فاطمه و همسر فاطمه (ع) نه تنها تماماً به هدف اصلى خود دست يافته اند، بلكه خودشان هدف شده اند، پس تنها خانواده اى كه حقيقتاً با سروسامانى كامل به سر مى برند، اهل بيت پيامبر (ع) مى باشند. لذا اگر اين خانواده به هركس نظر كنند، آن فرد، يا آن خانواده داراى سروسامان واقعى مى شود و اين جاست كه ما سخت به توجّه و نظرِ فاطمه زهرا (س) محتاجيم.
از على (ع) مى توان فاطمه (س) را شناخت و از فاطمه (س) على (ع) را
عرض شد خداوند فرمود: «ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ الّا لِيَعْبُدُونَ» خلق نكردم جن و انس را مگر براى بندگى. و روشن شد فاطمه (س) مظهر كامل بندگى خدا است، يعنى آن حضرت به آن هدفى كه براى آن خلق شده است، رسيده است و سروسامان داشتنِ يك زندگى هم به همين است.