مى شناسد و با نظر به هر منظرى كه مظهر عبوديت است به حقيقت عبوديت منتقل مى شود. در اين رابطه سيره ى زهراى مرضيه (س) عالى ترين منظر براى انتقال به عالى ترين مرحله ى عبوديت است. در اين وادى در هر فعلى و سخنى كه از حضرت زهرا (س) مى شنوى به آن عبوديت متعالى منتقل مى شوى و از اين منظر راه درك شب قدر نيز آسان مى شود، چون در عالَمى وارد شده ايد كه كوچك ترين شرايط امكان انتقال شما را به عالم معنويت فراهم مى كند.
علم حضرت فاطمه (س) از خزينه ى نبوت
وقتى پيامبر خدا (ص) مى فرمايند: «فاطِمَةُ بِضْعَةٌ مِنّي»؛
فاطمه پاره اى از من است، خبر از حقيقتى بزرگ مى دهد، زيرا رسول خدا (ص) كسى نيستند كه صرفاً بر اساس عاطفه ى پدرى، چنين سخنى را بگويد، چون اوّلًا؛ دخترانِ ديگرى هم داشته اند و چنين حرف هايى در مورد آن ها نفرموده اند. ثانياً؛ خداوند در مورد پيامبر اكرم (ص) مى فرمايد:
«ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوي»؛ يعنى او از سر ميل خود سخن نمى گويد. پس بايد دقّت كرد تا ببينيم ايشان با گفتن: «فاطِمَةُ بِضْعَةٌ مِنّي» چه پيامى را به بشريت داده و چه رازى را براى انسان ها گشوده اند.
به گفته ى مالك بن انس؛ پيامبرخدا (ص) در حالى كه با اصحاب خود نشسته بودند، سؤال كردند: چه كسى مى داند بهترين زن چه كسى است- چون سؤال از بهترين زن بود- على (ع) سؤال را با فاطمه (س) در ميان گذاشت،