اعلا مى بيند و از آن خبر مى دهد و به ما راه مى نماياند كه چگونه با آن مرتبط شويم، حقيقت نورى حضرت زهرا (س) و ائمه ى هدى (ع) است، به اين معنا كه مصداق عينى كليات افلاطون و عقل فعّال فارابى در عالم غيب حقيقت بالفعلِ ذوات مقدس چهارده معصوم (ع) است.
نور فاطمه (س) همان بهشت است
در راستاى نظر به حقيقت نورى چهارده معصوم و راه عملى براى نزديكى به آن انوار مقدس، رسول خدا (ص) فرمودند: «هنگامى كه خداوند بهشت را خلق نمود، آن را از «نور وَجه خود» آفريد، سپس آن نور را گرفت و بيفشاند «فَأَصابَني ثُلْثُ النّور، وَ اصابَ فاطِمَةَ ثُلْثُ النّور، وَ اصابَ عَلِيّاً وَ اهْلِ بَيْتِهِ ثُلْثُ النّور، فَمَنْ اصابَهُ مِنْ ذلِكَ النّور اهْتَدي الي وِلايَةِ آلِ مُحَمَّد وَ مَنْ لَمْ يَصِبْهُ مِنْ ذلِكَ النّور ضَلَّ عَنْ وِلايَةِ آلِ مُحَمَّد»؛ «1»
چون خداوند آن نورى را كه نور وجه الهى بود بيفشاند، ثلث آن به من و ثلث آن به فاطمه و ثلث آن به على و اهل بيتش رسيد، پس به هركس- از طريق پيامبر و فاطمه و على و اهل بيتش (ع)- آن نور برسد، به ولايت محمّد و آل محمّد هدايت شود و به هركس آن نور نرسد از ولايت آل محمّد گمراه شود و بهره نگيرد.
با توجّه به اين روايت و با توجّه به اين كه ظهور بهشت از تجليات اسماء و صفات جمالى حق است و اين كه مى فرمايند: همان نور را گرفت و افشاند و به ذوات مقدسه ى اهل البيت (ع) رسيد، معلوم مى شود انوار