مقدس اين بزرگواران نيز به تمام معنى بهشتى و از همان تجلّيات است كه در ذات خود نور وجه الله است.
اسماء الهى كه در بهشت تجلّى مى كنند، اسماء رحمانى است، حالا همان اسماء رحمانى به صورت ذوات مقدس اهل البيت (ع) تجلّى نموده است و عجيب است كه نور فاطمه (س) يكى از سه قسمِ آن اسماء است و روايت «فاطِمَةُ بِضْعَةُ مِنّى» با توجّه به اين حديث معنى خاصّى پيدا مى كند و مى رساند كه نور فاطمه (س) پاره اى از همان نور است كه نور محمّدى (ص) است و مى رساند كه اگر اسلام را به صورت جامع مى خواهيد بايد از نور فاطمه و پدر فاطمه و شوهر فاطمه و اولاد فاطمه به صورت جمعى بهره مند شويد، يعنى پاره اى از نبوّت محمّدى (ص)، فاطمه (س) است و پاره اى از آن نيز امامت است و اگر بهشت جامع و كامل مى خواهيد بايد از پرتو اين سه نور بهره گيريد.
بعضى از بزرگان را ملاحظه كرده ايد كه چگونه تلاش مى كنند خود را به نور فاطمه (س) نزديك كنند و بحمدالله موفق بوده اند. بحث هايى كه بنده سعى دارم خدمت عزيزان عرض كنم براى اين است كه اين راه در مقابل قلب ما گشوده شود و بتوانيم خود را به نور حضرت فاطمه زهرا (س) نزديك كنيم تا تعقل ما در كنار تعقلى باشد كه عين نورانيت و بصيرت است و از اين طريق جامعه ى دينى سامان مى گيرد و به مبادى قابل قبولى دست مى يابد.