اين فضا انسان با انوار الهى مأنوس است و به اخلاقى مناسبِ حفظ دائمى چنين انسى مبادرت مى ورزد. اين نوع زندگىِ رازآلود، پرستشى روشن است كه خداوند در آن نقش دارد و نه يك نوع پرستش مبهم كه انسان را از ارتباط با خدا دور نگه دارد.
حيات فعّال در هر دوره از تاريخ تشيع نيز به اندازه اى بوده است كه شيعيان توانسته اند به نحوه ى حياتِ رازگونه ى زهراى مرضيه (س) پاسخى مثبت دهند و درصدد تقليل زهرا (س) در نيايند. سقوط وقتى واقع مى شده كه شيعيان نگاه به شخصيت رازگونه ى حوراء انسيه ى عالم را از دست دادند و او را در حدّ يك بانوى مصيبت زده فرو كاستند و حماسه سازى و تاريخ سازى او را نديدند و سرگرم جدال هايى شدند كه عملًا يك انحراف بود در نظر به شخصيت رازگونه ى زهراى مرضيه (س)، در حالى كه حقيقت موضوع همچنان پنهان نگه داشته شده است.
فرق اسلام دوستى فاطمه (س) با جريان مقابل
نه تنها شخصيت زهراى مرضيه (س) يك راز است تا خلوت انسان ها با خدا رونق خاص خود را پيدا كند، حتى حضور تاريخى آن حضرت در صحنه هايى كه وارد شدند سراسر راز است و آن هم رازى بسيار عظيم و لذا اگر انتظار داريد آن راز را از زبان بنده بشنويد كه اين ديگر راز نخواهد بود، بايد بتوانيم با رويكردِ نظر به راز، توجه خود را به حركات و سكنات و گفتار آن حضرت بيندازيم. يك ملت در طول تاريخِ خود مى تواند به نور زهرا (س) زنده بماند. حضرت در آن خطبه مى فرمايند: «چون